Tijdens transformatie processen toetsen we altijd of een organisatie te kampen heeft met schuld: technische en/of financiële en/of organisatorische schuld. Deze schulden hebben invloed op de mate waarin je voortuitgang kan boeken. Ze beïnvloeden vaak zowel de ontwikkeling als de progressie en daarmee de opties die je hebt om je gewenste verandering te bewerkstelligen. Vaak zijn ze een obstakel die men liever negeert, de bekende olifant in de kamer. Omdat schuld vaak schaamte oproept, en schaamte vaak leidt tot vermijding of de vraag wie er schuldig is. De crisis van afgelopen jaar heeft de meeste organisaties ook een vorm van schuld opgeleverd. Financiële schuld: ondanks de steun zullen veel organisaties met schulden uit de crisis komen die op enig moment afgelost dienen te worden. Kosten zijn niet gemaakt, wat in sommige gevallen uitstel was van kosten die alsnog genomen zullen moeten worden. Het kunnen ook buffers zijn waar zwaar op ingeteerd is, die aangevuld moeten worden voor een gezonde bedrijfsvoering om bestand te zijn tegen een volgende crisis. Technische schuld: tijdens een crisis is het lastig om tijd vrij te maken voor regelmatig onderhoud, dit stapelt zich op en resulteert in een achterstand die een keer ingelopen dient te worden. Daarnaast zijn investeringen in technologie vaak uitgesteld, wat in feite ook beschouwd kan worden als een schuld omdat je nu eenmaal niet te veel tegelijk kan vernieuwen en dus ook tot een achterstand leidt. Daarnaast is er overhaast in allerlei vormen van technologie geïnvesteerd om o.a. thuiswerken mogelijk te maken en is de vraag hoe goed dit aansluit bij het huidige landschap en de toekomstige ambitie. Organisatorische schuld: contracten zijn niet verlengd, externen de wacht aangezet. En hoewel krimp niet altijd leidt tot schuld, zal in veel gevallen dit wel als pijnlijk zijn ervaren, ook voor de achterblijvers die soms het werk moesten opvangen. Daarnaast is de werkdruk toegenomen, eist vervaging van privé en werk zijn tol en in de organisaties waar er wel groei mogelijk was zijn nieuwe mensen nauwelijks ingewerkt. Bovenal zijn mensen contact verloren, wat misschien nog wel het zwaarst weegt. Tijd die niet ingehaald kan worden en zijn weerslag zal hebben als dit niet gecompenseerd wordt. Er wordt veel gesproken over de tijd na Covid waarbij de wensen variëren van terug naar hoe het was, via het “nieuwe normaal” naar de optie om de kans aan te grijpen om wezenlijke veranderingen door te voeren. Wat de ambities ook zijn, de schulden die zijn ontstaan wegen hoe dan ook in de op handen zijnde transformatie. Die van de fase transitie van de situatie met Covid naar de nog te duiden nieuwe situatie waarbij Covid ongetwijfeld nog lange tijd een rol blijft spelen. Bewustzijn over welke schulden zijn ontstaan in de afgelopen vijftien maanden is essentieel om die fase-transitie goed te laten verlopen. Het is een realiteit waarvan je zult moeten opereren wanneer je nieuwe opties voor de toekomst in kaart wil brengen. Het onderkennen van de schuld gaat ruimte geven, want als je een schuld bespreekbaar maakt, haal je hopelijk de olifant uit de kamer. Hartelijke groeten Daan & Niki * Wil je vaker inspiratie lezen, volg ons dan op Linkedin voor regelmatige korte prikkelende posts. * Wij helpen organisaties graag bewust naar een volgende fase. Als je er meer over wil weten, laat het ons weten! * Nieuwsbrief gemist? Lees hier onze eerder artikelen
top of page
bottom of page