"Het leven kan slechts achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd."
Het is een bekende quote van de filosoof Kierkegaard die in zijn denken de mens uitdaagde om aan zelfonderzoek te doen in de veronderstelling dat daar de voorwaartse beweging ontstaat. Een gerichte activiteit in het hier en nu, waar de mens vanuit bewustwording leert kiezen, angsten onder ogen kan zien en vertwijfeld raakt.
Het simpelweg de tijd laten verstrijken is geen garantie voor vooruitgang, mits we leren om vanuit inzicht anders te denken, voelen en handelen. Doelen worden niet behaald, zoals we vorige nieuwsbrief ook schreven, door ze te stellen en er middelen naar te richten.
Progressie en ontwikkeling zijn wat ons betreft onlosmakelijk verbonden. En tijd speelt zeker een rol, vooral de tijd die je neemt om stil te staan, om je eigen motivatie en demotivatie te onderzoeken. Om de invloed van je omgeving te begrijpen, de beweging die je zoekt te ontdekken en om in te zien hoe je keuzes maken. Vanuit dat inzicht kun je nieuw gedrag ontwikkelen. De eerste en meest essentiële stap in een wezenlijke transformatie die tot progressie leidt. Dat is de kern van ons werk, en speelt zich af op individueel, team en organisatie niveau.
Tussen het nu en het nieuwe bevindt zich een overgang, die vaak gepaard gaat met ongemak. Een begrip met lading (zeker voor vrouwen rond de 50) en ook dat is wat ons betreft toe aan een nieuw frame, want het kenmerkt een transformatie naar een nieuwe fase. Bij de vrouw ook wel gezien als de fase van wijsheid, waarin ze als vrouw tot volle bloei kan komen. Het is slechts ons perspectief van verval dat het zicht op die schoonheid belemmert. Zoals ook in organisaties het zicht op nieuwe mogelijkheden belemmerd wordt door de weerstand tegen de overgang zelf. Want ongemak willen we meestal kost wat het kost vermijden, zelfs als dat vooruitgang in de weg staat.
We hebben de neiging mensen, teams of organisaties door deze overgangsfase heen te willen helpen, hen er doorheen te trekken of duwen, zonder ons te realiseren dat dat niet kan. Omdat die fase ook tijd nodig heeft. En de worsteling die hoort bij een overgang een noodzakelijk onderdeel is van het proces. Deze simpele video over de vlinder geeft dat mooi weer. Juist deze fase vraagt een andere (mindere zichtbare) vorm van begeleiding. Misschien vraagt het zelfs wel alleen aanwezigheid en het stellen van de juiste vragen om de progressie te stimuleren in plaats van forceren, waarbij het resultaat zich ontvouwt al de tijd er rijp voor is.
Tijd doet wel zijn werk, de vraag is of je het laat gebeuren of dat je je eigen ontwikkeling en progressie bewust wil ervaren. Door bereid te zijn de tijd te nemen om in je spiegel terug te kijken en te leren van alles wat er was, om zo voorwaarts bewuster te kunnen leven. En iedere overgang te kunnen ervaren als een leerervaring, naar een nieuwe fase. Of je dat als progressie wil zien, dat is aan jou zelf. Denk aan de vlinder
Hartelijke groeten
Daan & Niki
P.S. Wij helpen organisaties graag bewust naar een volgende fase. Als je er meer over wil weten, laat het ons weten!
Nieuwsbrief gemist? Lees hier onze eerder artikelen.